Stowarzyszenie Umarłych Poetów
Autor:N.H.Kleinbaum
liczba stron 132
Jest jesień roku 1959. Do szkoły z ogromnymi tradycjami przybywa nowy nauczyciel języka angielskiego John Keating. Gromadka młodych uczniów Akademii Weltona trafia pod jego opiekę. Keating dobrze zna realia Weltona – jest absolwentem tej szacownej uczelni. Akademii przyświecają cztery złote zasady: Tradycja, Honor, Dyscyplina i Doskonałość, będące zarazem synonimem bezdusznego systemu edukacji.
Ekscentryczny profesor wnosi w szacowne mury ekskluzywnej uczelni ducha poezji,
miłości życia i, co najważniejsze, niechętnie tu widzianą umiejętność
samodzielnego myślenia. Zainspirowani przez niego chłopcy odnawiają
tytułowe Stowarzyszenie Umarłych Poetów – sekretny związek, w którym odkrywają piękno zapomnianych utworów, a także prawo do marzeń, wolności i buntu. Zasada Carpe diem – chwytaj dzień, chwytaj chwilę,
zaczyna rządzić ich własnym życiem, zrywają z podwładną rolą potulnych
dzieci swoich rodziców. Zaczynają realizować swoje marzenia, pragnienia.
Neil zakochuje się w teatrze i pragnie zostać aktorem. Pomimo zakazu ze strony ojca występuje w sztuce Szekspira Sen nocy letniej.
Gdy ojciec dowiaduje się o tym, zamierza usunąć go z Welton z myślą o
zapisaniu go do Akademii Wojskowej. Neilowi sprawia to ból i tej samej
nocy popełnia samobójstwo, by zachować swoją dojrzewającą tożsamość.
Keating jest oskarżony przez dyrekcję szkoły o spowodowanie tragedii i zostaje wyrzucony z pracy. Jego uczniowie jednak na zawsze czują się odmienieni. Keating zawsze chciał, by go nazywano „Kapitanem” – ze względu na wiersz Walta Whitmana pt. O Captain! My Captain!. Tymi też słowami uczniowie żegnają swego niezwykłego nauczyciela.
liczba stron 132
Jest jesień roku 1959. Do szkoły z ogromnymi tradycjami przybywa nowy nauczyciel języka angielskiego John Keating. Gromadka młodych uczniów Akademii Weltona trafia pod jego opiekę. Keating dobrze zna realia Weltona – jest absolwentem tej szacownej uczelni. Akademii przyświecają cztery złote zasady: Tradycja, Honor, Dyscyplina i Doskonałość, będące zarazem synonimem bezdusznego systemu edukacji.
Ekscentryczny profesor wnosi w szacowne mury ekskluzywnej uczelni ducha poezji,
miłości życia i, co najważniejsze, niechętnie tu widzianą umiejętność
samodzielnego myślenia. Zainspirowani przez niego chłopcy odnawiają
tytułowe Stowarzyszenie Umarłych Poetów – sekretny związek, w którym odkrywają piękno zapomnianych utworów, a także prawo do marzeń, wolności i buntu. Zasada Carpe diem – chwytaj dzień, chwytaj chwilę,
zaczyna rządzić ich własnym życiem, zrywają z podwładną rolą potulnych
dzieci swoich rodziców. Zaczynają realizować swoje marzenia, pragnienia.
Neil zakochuje się w teatrze i pragnie zostać aktorem. Pomimo zakazu ze strony ojca występuje w sztuce Szekspira Sen nocy letniej.
Gdy ojciec dowiaduje się o tym, zamierza usunąć go z Welton z myślą o
zapisaniu go do Akademii Wojskowej. Neilowi sprawia to ból i tej samej
nocy popełnia samobójstwo, by zachować swoją dojrzewającą tożsamość.
Keating jest oskarżony przez dyrekcję szkoły o spowodowanie tragedii i zostaje wyrzucony z pracy. Jego uczniowie jednak na zawsze czują się odmienieni. Keating zawsze chciał, by go nazywano „Kapitanem” – ze względu na wiersz Walta Whitmana pt. O Captain! My Captain!. Tymi też słowami uczniowie żegnają swego niezwykłego nauczyciela.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz